Ευχαριστούμε τον Χιλιανό ποιητή Χάιμε Σβαρτ για το ποίημα που μας έστειλε:
ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ
Στο Αιγαίο τα
καράβια εξοκείλουν
ανάμεσα στους
υφάλους της ακτής της νήσου Τήνου…
όλα τα σκεπάζει η
καταχνιά…
περνούν οι αιώνες
και η αγάπη μας
ποτέ δεν θα τελειώσει έτσι…
«εμείς, αυτοί του
τότε… δεν είμαστε πια οι ίδιοι» έλεγε
ο Ποιητής…
Περιδιαβαίνοντας σε
άγνωστα μονοπάτια, διασχίσαμε κοιλάδες
και βουνά…
στο νησί της Χίου…
δέντρα που
αιμορραγούσαν, πληγωμένα θανάσιμα
όλη η Ελλάδα στις
φλόγες…
καίγονται τα πιο
όμορφα δάση της Δημιουργίας…
Ο Υμηττός, ο
Παρνασσός.. καίγονται τελείως
μια τεράστια πίκρα
με πνίγει…
όπως και η αγάπη
σου που έφυγε…
τα αγκάθια και τα
κρίνα δε θα γυρίσουν πια στους κατεστραμμένους
κήπους μας…
οι θάλασσες θα
γίνουν ο τάφος χιλιάδων ξεπατρισμένων απ’ τους πολέμους..
από αυτό το εφήμερο
ζεστό καλοκαίρι μόνο εσύ μου απόμεινες…
στο βάθος φαίνεται
η Καστέλα και ο ήλιος που φεύγει φλεγόμενος…
το λιμάνι του
Πειραιά κρύβει τις τελευταίες καλοκαιρινές ακτίνες του ήλιου…
πού θα πάει ο
ήλιος;
Χάιμε Σβαρτ
Οκτώβρης 2015
(Μετάφραση: ΑΝΝΑ ΚΑΡΑΠΑ)
MAR EGEO
En el mar Egeo las naves encallan
entre los arrecifes costeros de la isla de Tino...
la neblina todo lo cubre...
pasan los siglos
y nuestro amor nunca terminara asi...
'nosotros los de entonces ..ya no somos los mismos”
decia el Poeta...
recorriendo por senderos desconocidos,atravesamos
valles y montañas..
en la isla de Xios..
arboles desangrandose,heridos de muerte
todo Grecia arde...
se queman los mas hermosos bosques de la creacion..
el Monte Imitos,el PARNASO...arden
completamente-
una enorme amargura me embarga..
lo mismo que tu amor que se fue...
los cardos y las azucenas ya no regresaran a nuestros
jardines destriudos..
los mares seran la tumba de miles de desterrados por
las guerras …
de este fugaz verano estival solo me quedas tu...
al fondo se ve Castella y el sol que ardientemente se
va...
el Puerto del Pireo esconde los ultimos rayos
estivales del sol..
donde ira el sol?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου