Σε λίγο ξημερώνει.
Κάθομαι στης αγάπης
μου τον ίσκιο και σας τραγουδώ·
πέστε το μέθη, πέστε
το χαρά, πέστε το αηδόνι
που με σκλαβώνει
και γι’ αυτό θ’ αφήσω
την καρδιά μου εδώ.
Όμως, θα πάρω φεύγοντας
μια θλίψη από τη γη.
Θλίψη διπλή, που θα
πονεί διπλά και θα ματώνει
για κείνους που πεθάνανε
μέσα στην έρημο άγνωστοι
κι αυτούς π’ αγάπησαν
πολύ τον άνθρωπο και ζούνε μόνοι.
ΦΩΤΗΣ ΑΓΓΟΥΛΕΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου