ΔΕ
ΛΕΝΕ, δεν ξεκαθαρίζουν τίποτα. Το πρόσωπό τους είναι σκοτεινό. Είναι και κάτι
σκοτεινότεροι που ανάβουνε φωτιές με τις εφημερίδες. Καιρός λοιπόν να σκάψουμε
καινούργια χαρακώματα. Τα παλιά είναι φίσκα απ’ τους νεκρούς.
ΟΛΗ
ΤΗ μέρα παλεύοντας, παραμερίζοντας συρματοπλέγματα και σίδερα, βρίσκεις ξαφνικά
χωμένους κάτω από τις πέτρες ένα σωρό πολεμιστές. Κοιτάζεις μ’ απορία, τίποτα
δε θυμάσαι. Κι όταν τη νύχτα πέφτεις τσακισμένος να κοιμηθείς, τότε έρχονται
μπροστά σου ονόματα και πρόσωπα, πράξεις και γεγονότα, σε μια παράξενη σειρά,
αντιστραμένες εποχές, αυθαίρετος ο χρόνος.
ΤΑΚΗΣ
ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ
(Ο
ΧΑΡΤΗΣ, εκδ. Κέδρος Αθήνα 1981)
«Εγκώμιον
μονοτονίας»
Μουσική:
ΘΑΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου