Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2012

ΠΟΙΗΜΑΤΑ για την ΕΞΕΓΕΡΣΗ του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ (3)




Το τρίτο μέρος του αφιερώματος με ποιήματα που έγραψαν διάφοροι ποιητές για την εξέγερση του Πολυτεχνείου και αποτελείται από τα 26 ποιήματα της ενότητας «Ποιήματα και πεζά για την εξέγερση του Πολυτεχνείου – 17 Νοέμβρη 1973», που δημοσίευσε ο Νίκος Σαραντάκος στις σελίδες του. Το αφιέρωμα θα ολοκληρωθεί στις 17 Νοέμβρη.


ΛΟΥΚΑΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ - Ο εκφωνητής

Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τη φωνή σου
γενναίο παιδί:
Εδώ Πολυτεχνείο!
Εδώ Πολυτεχνείο!
Σας μιλάει ο σταθμός
των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών
των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων!

Είχες βραχνιάσει να μιλάς με τις ώρες
μα πιο πολύ ήταν το πάθος που ράγιζε
το πυρωμένο μέταλλο της φωνής σου
γεμίζοντας τους αιθέρες μ' ανατριχίλες και δάκρυα.
Κι ο πλανταγμένος λαός συσπειρωμένος
μισός στους δρόμους και μισός στα σπίτια
ρουφούσε λαίμαργα το τραύλισμα της λευτεριάς
που σπαρταρούσε μέσα στο στήθος σου
κι αγωνιούσε και παθαίνονταν κι έκανε
προσευχές, Χριστέ μου, να μη σωπάσεις.
Γιατί χρόνια και χρόνια σ' αυτό τον τόπο
είναι στη μοίρα του ν' ακούει αυτό το τραύλισμα
που δεν προφταίνει να γίνει φωνή
που δεν προφταίνει να γίνει φθόγγος
και μουσική αναστάσιμη.
Γιατί χρόνια και χρόνια
στην κρίσιμη στιγμή
τα δολερά χέρια των τυράννων
υπογράφουν το διάταγμα της σιγής σου.

19 Νοέμβρη 1973

Από τη συλλογή Αναδρομή, εκδ. Καστανιώτη, 1978.

(Το πήρα από την ανθολογία του Ηλία Γκρη «Το μελάνι φωνάζει – Η 17η Νοεμβρίου 1973 στη λογοτεχνία» των εκδόσεων Μεταίχμιο.)



ΚΟΡΑΛΙΑ ΘΕΟΤΟΚΑ - Αντί στεφάνου

Ποια απάντηση, ποιος χτύπος στο κοιμισμένο στήθος σου αγόρι
γαζωμένο από τις σύγχρονες μηχανές σε σχήμα χελιδονιού
άγγελε με χλωρή γενειάδα κάτω από τις ερπύστριες
συνείδηση βαμμένη στον τοίχο και στις πέτρες
σώπασες τ' όνομά σου μες στη βοή της λάσπης
περιστέρι μπροστά στα ηλεκτροφόρα σύρματα
με το σύνθημα της δικαιοσύνης στο χώμα.

Με το τραγούδι χαιρετίζω όσους μοχθούν
για τη ζωή, όχι στο χαμό της
για την τροφή, όχι τη στέρηση της
για τη γνώση, με τη γνώση
ενάντια στις αριθμομηχανές των κρεάτων
ενάντια στον οργασμό της κατανάλωσης
ενάντια στις τρομερές λυχνίες της δισχιλιετηρίδας.

Θα 'ρθει ένας κόσμος χλόης αγόρι
και θα δουλεύουμε στη μοιρασιά των λουλουδιών.

Από την ενότητα «Κατάλοιπα ποιήματα» στον τόμο Τα κείμενα της- Τα κείμενα για το έργο της, Βιβλιοπωλείον της «Εστίας», 1977.

(Το πήρα από την ανθολογία του Ηλία Γκρη «Το μελάνι φωνάζει – Η 17η Νοεμβρίου 1973 στη λογοτεχνία» των εκδόσεων Μεταίχμιο.)



ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΤΣΙΜΗΣ - Μας ξάφνιασε η νύχτα

Το πρωί διασχίζαμε τους δρόμους
 με τα σχολικά μας βιβλία

Τη νύχτα συνεχίζαμε τη ζωή της ημέρας,
φυλάγοντας τον ήλιο. Οι φοιτήτριες
χόρευαν και τραγουδούσαν.

Έτσι μας χαρακτήρισαν συνωμότες.

Στο Μεγάλο Σχολείο μάς ξάφνιασε ηνύχτα
με τόσους βαριά τραυματισμένους γύρω μας,
χωρίς γάζες, οξυγόνο,
χωρίς φάρμακα, γιατρό, ασθενοφόρα.

Μια ριπή πολυβόλου τραυματίζει το φως.

Στα υπνοδωμάτια των παιδικών μας χρόνων
με το εικόνισμα της Παναγιάς ποιός ονειρεύεται
ειρηνικές παρελάσεις;

Μας κυνηγούσαν στα ερημικά πάρκα και τις παρόδους,
γιατί -λέει- θα καίγαμε την πόλη
με τον ήλιο που κρύβαμε.

Από τη συλλογή Οι ρήτορες (Διογένης, 1974).

(Το βρήκα στο Διαδίκτυο και το διασταύρωσα με την ανθολογία του Ηλία Γκρη «Το μελάνι φωνάζει – Η 17η Νοεμβρίου 1973 στη λογοτεχνία» των εκδόσεων Μεταίχμιο.)



ΠΑΝΟΣ ΚΥΠΑΡΙΣΗΣ - Οι κυνηγοί           

Γκρεμισμένη πύλη
και οι συνδαυλιστές, στις στολές, οργιάζουν
Έρπει το αίμα αργά
ψιθυρίζει
η Μαρία×
Άδεια τα μάτια, γυαλιά

Βαθαίνει η νύχτα μέσα στη νύχτα
κλέβοντας κι άλλο σκοτάδι,
άσωστα νιάτα μ’ ένα φως στα μαλλιά

Νοσοκομεία ημίφωτα
διάδρομοι, διαχωριστικά×
τάξη θανάτου, πένθιμοι σταθμοί

Θριαμβεύουν οι κυνηγοί

Οι πισίνες στους ορόφους ψηλά
κι αυτοί
χορηγοί τώρα πια με μαύρα γυαλιά
νωχελικοί μες στ’ ανάκλιντρα

Λάμπουν γυάλινοι πολιτισμοί

Με τόση νύχτα πώς μπορείς;
Με τόσα κόκκαλα ανθισμένα

Από τη συλλογή Τα χειρόγραφα της βροχής (Καστανιώτης, 2003).

(Το βρήκα στο Διαδίκτυο και το διασταύρωσα με την ανθολογία του Ηλία Γκρη «Το μελάνι φωνάζει – Η 17η Νοεμβρίου 1973 στη λογοτεχνία» των εκδόσεων Μεταίχμιο.)



ΔΗΜΗΤΡΗΣ-ΡΑΒΑΝΗΣ ΡΕΝΤΗΣ – Δικαιοσύνη

Ο κύριος Π.Β.Ε., ετών 50, έμπορος,
δι' απάτην κατά συρροήν και εμπρησμόν,
κατεδικάσθη εις τριών ετών φυλάκισιν.
Ο Λ.Ι., ετών 15, μαθητής,
διότι έγραφε συνθήματα στους τοίχους,
κατεδικάσθη εις είκοσι ετών φυλάκισιν.

Η κυρία Κ.Μ., ετών 48, επιχειρηματίας,
δια μαστροπείαν και έκδοσιν ανηλίκων κορασίδων,
κατεδικάσθη εις τριών ετών φυλάκισιν,
λόγω του προτέρου εντίμου βίου.
Η Ι.Λ., ετών 19, σπουδάστρια,
δια συμμετοχήν εις ταραχάς κατά του καθεστώτος,
κατεδικάσθη εις 25 ετών φυλάκισιν.

Ο κύριος Κ.Μ., ετών 50, τέως υπουργός,
δια δωροληψίαν κατ' επανάληψιν,
κατεδικάσθη εις πέντε ετών φυλάκισιν
(ο νόμος δεν προβλέπει μεγαλυτέρας ποινάς).
Ο Α.Ρ., ετών 22, εργάτης,
δια διανομήν προκηρύξεων, κατεδικάσθη εις ισόβια.

...Δεν έχουμε παρά να περιμένουμε
να γίνουν υπουργοί και μαστροποί οι νέοι μας
να γλιτώνουν με μικρότερες ποινές.

Από τη συλλογή «Ρεπορτάζ για ένα ζεστό Νοέβρη»


Οι σημειώσεις στο τέλος των ποιημάτων είναι του Νίκου Σαραντάκου

1 σχόλιο:

Οικοδόμος είπε...

@Αλέξανδρος:
Η (ανεξήγητη;!) εμπάθειά σας σας οδηγεί σε λάθος δρόμο.
Αν προσέξετε λίγο που παραπέμπει η πηγή της ανάρτησης και τι γράφει εκεί, θα βλέπατε ότι δεν έχετε δίκιο. Επίσης, αν διαβάζατε προσεχτικά, θα βλέπατε πως η πηγή του κάθε ποιήματος αναγράφεται και ξεχωριστά, στο τέλος του.

Κατά τα άλλα, τα «προβλήματα» που έχετε με άλλα ιστολόγια δεν αφορούν τη στηθάγχη.

Το σχόλιό σας είναι το λιγότερο αγενές και προσβλητικό. Γι’ αυτό δεν θα σας γίνει η χάρη να το δείτε δημοσιευμένο.